Είδα το φτωχό και άρρωστο Λάζαρο της γνωστής ευαγγελικής παραβολής στη οδό Ευριπίδου γωνία με Αθηνάς.Τα βράδια να κοιμάται μέσα στο αναπηρικό του καροτσάκι.
Και σκέφτηκα τη πίστη και το κουράγιο που χρειάζεται ένας άστεγος και ανάπηρος να κοιμάται μέσα σε ένα καρότσι και να συνεχίζει τη ζωή του κάτω από τέτοιες συνθήκες.
Είδα το φτωχό και άρρωστο Λάζαρο στη οδό Σταδίου στο ύψος της Αιόλου. Τον θυμάμαι πριν χρόνια κάποιο χειμώνα όταν τον πρωτοσυναντήσαμε. Ξαπλωμένος μέσα σε χάρτινες κούτες και μια δυο κουβέρτες. Το αναπηρικό καροτσάκι δίπλα του ήταν το μεταφορικό του μέσο για την ημέρα.
Θυμάμαι την αμφιβολία του και το πικρό του χαμόγελο όταν μαζί με το ζεστό φαγητό του δώσαμε και ένα μήνυμα για την αγάπη του Χριστού. Του είπαμε για το άλλο Λάζαρο και με πόνο μας είπε μακάρι να είναι έτσι. Και να υπάρχει ελπίδα και για μένα.
Έντονα συναισθήματα με έντονες μυρωδιές από τη απλυσιά και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης.
Είδα το φτωχό Λάζαρο από τη Σομαλία χαμηλά στη Ευριπίδου ένα βράδυ να κλαίει με λυγμούς. Το help me help me θα με συνοδεύει για χρόνια.
Η εκκλησία του Θεού θριαμβεύει. Οι ναοί στέκονται αγέρωχοι και μεγαλοπρεπείς και είναι συνηθισμένη εικόνα άστεγοι ζωντανές εικόνες ενός άστεγου μεσσία να προσπαθούν σε εκκλησιαστικά κτίρια και ναούς από έξω να βρουν καταφύγιο. Μέσα ως γνωστόν λατρεύεται ο Θεός που κάποια μέρα θα ανοίξει στην δική του εκκλησία στην δική του επικράτεια διάπλατα τις πόρτες σε αυτούς που τώρα βρίσκουν καταφύγιο έξω από τις εκκλησίες. Το διάγγελμα παραμένει σοκαριστικό για όσους συχνάζουν μέσα στους ναούς και όχι λίγο πιο έξω… Στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου στο 25 κεφάλαιο και στα τελευταία χωρίς περιγράφει με λίγα λόγια σταράτα τι ακριβώς θα συμβεί σε όσους αντίκρυσαν τον γυμνό τον ξένο τον άρρωστο. Και οι πληγωμένες εικόνες ενός άλλου Θεού μάλλον, όχι του δικού μας, είθε να μην μαρτυρήσουν τη κατάντια μας…
Αγαπητέ αιρετικέ , κατά την γνώμη μου είναι σωστή και αναγκαία η αναφορά σου στο πρόβλημα της έλλειψης στέγης σε μερικούς συνανθρώπους μας, αλλά πιστεύω πως η κατάληξη του θέματος είναι αρνητική. Δηλαδή τελειώνεις το κειμενό σου χωρίς ελπίδα, χωρίς να προτείνεις κάποια δράση που θα δώσει μιά λύση στο πρόβλημα, χωρίς να κάνεις ένα κάλεσμα σε όσους ευαισθητοποιούνται να κάνουν κάτι γιαυτό.Ο τρόπος που τελειώνεις το κειμενο και η λέξη “κατάντια μας”κάθε άλλο παρά εμπνέει τους αναγνώστες να παρέμβουν.
Επίσης οι αναφορές : “Η δόξα μας αυξάνει…” και “Η περιουσία μας αυξάνει…” “…τα σκανδαλά μας…” που αυξάνουν και” Το “εργο ” του Θεού θριαμβεύει.” που αποσκοπούν? και σε ποιούς αναφέρεσαι? Αν θέλεις να στιλιτεύσεις τα κακώς κείμενα, γίνε περισσότερο συγκεκριμένος για να καταλάβει ο αναγνώστης σε ποιούς, όχι ονομαστικά, αλλά γενικά αναφέρεσαι. Ακόμα, πιστεύω να γνωρίζεις πως αρκετοί συνανθρωποί μας είναι άστεγοι, όχι από ανάγκη αλλά από ιδεολογία. Το θέμα είναι μεγάλο και δεν εξαντλείται με λίγη συζήτηση, ίσως να τα πούμε και από κοντά αν αίναι εφικτό, επειδή με ενδιαφέρει το θέμα και ασχολούμαι με αυτό χρόνια τώρα.Με εκτίμηση και αγάπη
Αγαπητέ φίλε εκφράζω ταπεινά την άποψη μου και ίσως δεν το κάνω με το καλύτερο τρόπο . Δεκτή κάθε παρατήρηση και αναφορά λοιπόν, με ευχαριστίες. Εξάλλου κάθε άποψη είναι σεβαστή.
Εχω αναφερθει πολλές φορές για ενεργητική συμμετοχή και δράσεις αγάπης που υπάρχουν και προτρέπω πολλές φορές σε πράξεις καλοσύνης…
Αλλά όμως… Αλλά …. Κάθε φορά που βλέπω ένα άστεγο με κούτες στο δρόμο νοιώθω μια γροθιά στο στομάχι μου….. Για μένα λοιπών πρώτα τα λέω όπως αναφέρω στο κειμενάκι αυτό… Κατά τα άλλα όποιον τον αγγίζει και νοιώθει ότι κάτι μπορεί να κάνει ας τον κάνει . Οσοι το κάνουν ας συνεχίζουν να το κάνουν…. Οι ευθύνες όμως κατα την ταπεινή μου άποψη είναι σημαντικές της πολιτείας της εκκλησίας των χριστιανών… Ολων ανεξαιρέτως… Προφανώς και υπάρχουν εξαιρέσεις. Και δοξάζω το Θεό γιαυτό…. Και θα αναφερθώ στο μέλλον εκτενέστερα σε ανάλογες κινήσεις.
Από την άλλη τα εκκλησιαστικά σκάνδαλα, ο πλουτισμός είναι μόνιμη αιτία σκανδαλισμού πιστών και απίστων και υπάρχουν χιλίαδες αναφορές σε όλα τα ΜΜΕ… Χρειάζεται να αναφερθώ κάπου ειδικότερα; Από την άλλη η εσωστρέφεια και ο ιδιωτικοποίση της αλήθειας και του ονόματος του Χριστού χωρίς αυτό να στρέφεται και προς τον άλλο και τον ξένο το μετανάστη το μαύρο άσπρο κίτρινο Λάζαρο δεν νομίζεις ότι πρέπει να αναφερθεί;
Ομως αγαπητέ φίλε η εικόνα αυτή που έχει γίνει πλέον μέρος του τοπίου μας και της καθημερινότητας μας, εμένα προσωπικά με συγκλονίζει και θέλω πολύ εγώ να αλλάξω τρόπο ζωής !!!! Πιο απλά πιο λιτά πιο χαριτωμένα…. (αναφέρομαι στη βιωματική άίσθηση της Χάρης του Θεού στη ζωή μας… )
Σε ευχαριστώ πολύ για τον σχολιασμό σου….