Απλό είναι. πάρε τη λεωφόρο της φιλαυτίας. Προχώρα ίσια ζήσε το προσωπικό σου παράδεισο και μη κοιτάς τι συμβαίνει γύρω σου. Μην αλλάζεις στόχο. Σταθερή πορεία μέ κέντρο εσένα και στόχο εσένα. Απόλαυσε το ταξίδι. Έχε ψηλούς στόχους.
Μην κοιτάς δίπλα σου στο πονεμένο. Άσε το Λάζαρο να βράζει στο ζουμί του. Τον τυφλό Βαρτίμαιο στη τύφλα του.
Οδήγα φίλαυτα βάλε το «κλιματισμό» στο αμάξι σου μη σε αγγίζει το κλίμα γύρω σου, θησαύρισε εις εαυτόν χρήματα ανέσεις δόξα προβολή θρησκεία και ζήσε το μύθο σου.
Κουβάλα μαζί σου ότι θρησκεία θες. Κανένα πρόβλημα. Δεν σε εμποδίσουν σε τίποτα. Θυσιαστική αγάπη μη δείξεις μόνο. Αυτή θα σε βγάλει εκτός πορείας. Συνέχισε λοιπόν και θα τη ζήσεις πολύ γρήγορα σ αυτή τη ζωή. Δεν σου είπαν ότι η πόρτα της είναι τόσο κοντά και σε αυτή τη ζωή έ;
Δώσε στον πεινασμένο απο το πιατο σου.Στον πονεμένο απο την καρδια σου. Στον απελπισμένο απο την πίστη σου.
Και όπως τραγούδαγε ο Κώστας Φραγκοράπτης στα νυκτερινά κέντρα της Θεσ/κης τη δεκαετία του 70 :
Δώσε μου δύναμη Θεέ κάποιον να ξεδιψάσω όταν εγώ διψώ ,
Δώσε μου δύναμη Θεέ κάποιον να τον χορτάσω όταν εγώ πεινώ …
Να σαι καλά φίλε μου …. Ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο σου .
“Είδα τότε στ’ όνειρό μου, πως ο Χριστιανός άρχισε να σκέφτεται σοβαρά. Κι ο Ελπιδοφόρος του έλεγε:΄
– Κουράγιο! ο Ιησούς Χριστός σε θεραπεύει.”
“Pilgrim’s Progress”
John Bunyan.
John Bunyan.
τι μου θυμησες τώρα…